In opbouw…
GESCHIEDENIS / Datgene wat Dame Clio temperamentvol aanbelangt, het afdalen in de boeiende schachten van het verleden en er speuren naar tijdloze elementen die een relevante boodschap naar de toekomst uitstralen, parallellen met vandaag,
en op basis daarvan reflecteren over het heden, is ook voor mij een nooit gemilderde bekoring gebleken, een nimmer wegebbende fascinatie. Mijn vorming tot historicus aan de Gentse Alma Mater ontrafelde zich persoonlijk verruimend in velerlei opzichten. Ze zette aan tot kritisch en intelligent reflecteren over heden en verleden en reikte cumulatief een onmisbaar reservoir aan associatieve en synthetiserende wijsheid aan. Ettelijke jaren na datum pluk ik nog steeds onverholen de vruchten van dit oriënterende, humaan-wetenschappelijke ‘psychoanalytische avontuur’, omdat die genuanceerde ‘geschiedkundige bril’ mijn ongetroebleerde klare kijk op mens en maatschappij met een eclectisch, rechtvaardig, diepgevoeld en mededogend inlevingsvermogen, wars van navelstaarderij en kokerzicht, én met de capaciteit om de eigen zekerheden te relativeren, gevoelig gevoed en gestoffeerd heeft en weerwerk biedt tegen idiotie van bedenkelijke allure – voorwaar een ‘Sesam, open u!’, zeg maar dus. (Want historici zijn niet enkel en alleen en vooral geen louter canonieke feitenfetisjisten, die een letterlijk geschiedenisbeeld willen oplepelen. Daarenboven wierp de gulle confrontatie met historische bronnen van diverse pluimage, de spitse interpretatie ervan en haar inherente methodiek van conservering zich bevlogen op als toen vrijwel dagelijkse, fervent gesmaakte kost. Jarenlang verrukkelijk gulzig grasduinen doorheen archivistisch struikgewas, uitmontend in de trefzekere constructie van een coherent en correlatief ‘tableau vivant’ – tranches de vie, petites histoires en faits divers meegeteld. Waarachtig betoverende, onderdompelende ogenblikken van frequent beate verwondering waren breidelloos mijn deel. Bovendien heb ik – en gezien deze studiekeuze is dat hoegenaamd niet verwonderlijk – via ettelijke ingrediënten ruimschoots affiniteit ontwikkeld met ‘methodiek’ – om even exemplarisch te duiden: het huldigen en raffineren van werkzame recepten, out-of-the-box durven denken, het verlaten van geijkte paden daarbij allesbehalve schuwend, ludieke invalshoeken explorerend, multipele (her)interpretaties activerend, wervende alternatieven serverend. Om maar te zeggen dat je geen (socio-culturele) functie bedrijft vanuit een ivoren toren, maar ook met je twee voeten op het terrein moet staan. Functioneren op het raakvlak tussen theorie en praktijk, op die plek waar beiden harmonieus met elkaar kunnen dialogeren dus en een innige navelstreng met de wereld rondom je heen internaliseren: jezelf spontaan op de hoogte houden van wat er leeft, reilt en zeilt, weten welke actoren concreet actief zijn in het veld, met andere woorden: je oor te luister bij wie er middenin staat, de actuele sentimenten met veel belangstelling op de voet volgen, ruime voelsprieten verankeren in de realiteit van vandaag.
THEATER / Mijn passage in de professionele toneelwereld – te midden van de Antwerpse metropool, pretentieloos met een karrenvracht aan idealen, een oprecht geloof koesterend in een edelmoedig en vitaal project – scherpte als dramaturg, artistiek coördinator en productieleider – metaforisch zowat de ‘druïde van het theater’ – m’n creativiteit dankzij het amalgaam van taken dat ik toebedeeld kreeg. Een job die legio facetten toucheerde: van het lezen, analyseren en bewerken van theaterstukken en het verkennen van de achtergronden ervan, over het samen met de regisseur ontwikkelen en uitwerken van het concept voor de beoogde enscenering en het samengaand toetsen van dies functionaliteit tijdens de repetities, tot het in bredere zin reflecteren over de rol van theater in onze samenleving. Een functie ook in essentie gericht op het tout court in goede banen leiden van ensceneringen, waarbij fungeren als centraal aanspreekpunt, planningscoördinator en daaruit voortvloeiend het op geregelde tijdstippen beleggen van overleg om alle schakels van het scheppingsproces op elkaar af te stemmen, de orde van de dag uitmaakten. Reken daartoe evenzeer het bewaken en verdelen van het aan de producties toegekende budget (waarbij de krappe gelden vaak tot vindingrijke oplossingen noopten vanwege de beperkte riemen om mee te roeien – de tering naar de nering zetten met andere woorden, een devies dat sterk in de mode blijft), op een globaal niveau het uittekenen en concretiseren van de algemene artistieke (ergo inhoudelijke) krachtlijnen van het gezelschap – met inbegrip van het schrijven van subsidiedossiers en werkingsverslagen – en aansluitend het bepalen van de programmatie (zowel productief als receptief, waarbij ook contacten aanknopen met andere theatergroepen, artiesten en formaties – kruisbestuiving binnen het landschap) en een doorgedreven publiekswerking (promotionele teksten opstellen om nieuw publiek te lokken, nieuwsbrieven opmaken om het geëigende publiek te informeren, het onderhouden van de website, het mee inrichten en begeleiden van opendeur- en scholendagen, het op touw zetten van workshops en het redactioneel schrijven van dramaturgische, educatieve en culturele bijdrages), en u heeft meteen een krachtig idee van de brede waaier aan competenties die destijds somptueus hun uitdrukking vonden. Slotsom: een gretige portie idealisme bleek geen overbodige luxe om het hoofd in de sector boven water te houden.
FILMMUZIEK / Dé bruisend symfonische klankenrijkdom waaraan ik onbeteugeld verslingerd ben, die veelal sprankelend opbeurt, spiritueel helpt ontzwellen, de verbeelding ritueel vleugels geeft en als preservatief veiligheidsventiel wonderbaarlijk genereus mijn aldoor hongerende ziel bevredigt. Voorbestemd helaas om niet gehoord te worden vanwege zijn ‘dienende’ functie bij beelden, blijft het een bewasemde nichemanie, al te zeer stiefmoederlijk bejegend. Dat maakt wel eens solitair. Majeure mooiigheid vertroetelen waarvoor het gros der mensheid zelden warm loopt, doet smachten naar unanieme zielen. Globaal slechts enkelingen blijken werkelijk loyaal gecharmeerd. Helemaal ten onterechte want dat florissante universum is geheid het diepgevoeld ontdekken en alom bejubelen meer dan waard / kan best wel autonoom van beelden staan. Gelukkig is daar nog steeds Michel Follet. Hij zette me destijds op het juiste spoor, heeft me de basis aangereikt, de microbe nog meer te pakken doen krijgen. En zie, zoveel jaren later, nemen we als compagnons de route eenmaal per week de luisteraar van SoundtrackFM mee op een duizelingwekkende ontdekkingsreis doorheen de verbijsterend edele kunst van het muzikaal schrijven voor film en tv (althans, zulks ligt toch in ons ridderlijke streven, vol animo onvervalst hartverwarmende schoonheid sproeien) in ‘Jour de Fête‘, het superbe zondagse feest dat dit verwaarloosde genre alle luister bijzet en zijn epigonen opwaardeert. Verlustig je welgemutst aan een fabuleuze weelde van golvende melodieën, een rijkgeschakeerd muzikaal bad vol hemelse joie de vivre, een zinnenstrelende muzikale oase waarin verborgen muzikale parels hun bekoorlijke revival beleven. Laat je epicurisch vervoeren doorheen een Wunderkammer wemelend van heerlijke composities die het hart instant doen smelten. Wervelende deuntjes die op misschien enkele luttele uitzonderingen na weliswaar niet in het auditieve geheugen van de modale melomaan gebeiteld staan, maar zich met een beetje goede wil toch gretig in de oren laten nestelen. Gloedvolle geluksmomenten vrolijk gestrikt in welklinkende mooiigheid. Telkens weer een degustatiemenu vol muzikaal welbehagen par excellence. Een volbloed eerbetoon aan onverbloemde muzikale schoonheid. Vol filantropische liefde zinderend geserveerd, met Michel Follet als toegenegen gastheer. VURIG PREDIKEN, VLASSEN OP, GRAAIEN IN DAT RIJKE OEUVRE, dingen ontdekken en ze een plek geven, een geheimtip, heeft iets meditatiefs, moeilijk om mijn bewondering voor onder stoelen of banken te steken, EEN KEUR
TAAL / Taalminnaar pur sang en behoorlijk puristisch daarin, bovenmatig verlekkerd op en vol vitalistische vreugdesprongetjes in curieuze aanbidding voor de wervelende schoonheid van elegante woorden, zinsneden, metaforen en hun duizelingwekkend vertederende kracht, even noodzakelijk als zuurstof en zonlicht om het leven monter te trotseren. Taal bevangt me raadselachtig betoverend, ontsteekt spitsvondig creatieve chemie in mijn hoofd. Ze verbeeldt een onuitputtelijke schare aan dubbelzinnige werkelijkheden. Ik ben er waarlijk bezeten door. Er HEMELHOOG mee mogen jongleren voelt gelijk een bevrijdend festijn. En daarom ook ben ik , bezorgt me een grote raadselachtige vreugde
Dat brengt mij vanzelf bij literatuur, want die bedient zich
zorgt voor creatieve chemie in mijn hoofd, verbeeldt
. Er spitsvondig mee jongleren Spitsvondig jongleren met taal zit me sporadisch als gegoten want taal verbeeldt onze werkelijkheid. , neem literatuur sponzig op, Dat brengt me bij literatuur, want die bedient zich betekenisvol van taal.
(Pretenderen dat er een groot schrijver aan mij verloren gaat, doe ik echter allerminst. Liever laat ik me bekoren door…. Maakt mijn hart een .HERBERGT, gevoelens gereflecteerd)
LITERATUUR / Literatuur , meanderend langs wijsheden, Boeken wijzen me bedwelmend de weg in het leven, vormen als discursief veiligheidsschild de levensaders waarop m’n gedachtegoed dobbert, stellen me in staat de condition humaine af te toetsen en een beetje boven de werkelijkheid te zweven. Ze wijzen de weg, doen het bos soms meer door de bomen zijn. manieren vinden om met de werkelijkheid om te gaan (mezelf boeken, hun metaforische werking op mijn leven. De grote levensvragen behandeld, gebruiksaanwijzing om de wereld waarin we leven beter te begrijpen, ankeren m, ZET AAN TOT, stellen me in staat sprankelend te reflecteren, REFLECTIE, nadenken over beminde … meerstemmigheid, dialogeren met, de essentie van het leven proberen te vatten, HOUVAST, GULZIGHEID als wezenskenmerk van mijn instelling. helpt bij interpreteren en argumenteren, WEERSPIEGELT MIJN ZIEL
Gelukkig spreekt essayist Bas Heijne sussende woorden:
Enkele schrijvers die doorheen alle jaren m’n aandacht wisten te trekken: Matthijs De Ridder, Julian Barnes, Peter Waterdrinker, Frank Westerman, Philipp Blom, Johan de Boose, Oek de Jong, Juan Gabriel Vasquez, Erik Vlaminck, Pol Hoste, Vasili Grossman, Ilja Leonard Pfeijffer, Primo Levi, Mathijs Deen, Bas Heijne, Ian Kershaw, Umberto Eco, Hugo Claus, Jeroen Brouwers, Francis Fukuyama, Alessandro Baricco, Susan Sontag, Thomas Mann, Koen Peeters, Lieve Joris, Jan Brokken, Richard Powers, Tom Lanoye, Johan Harstad, Caroline de Gruyter, David Van Reybrouck, Anne Applebaum, Ewoud Kieft, Ton Lemaire, Peter Frankopan, Oriana Fallaci, Sven Lindqvist, Donna Tartt, Willem Elsschot, David Grossman, Steven Pinker, Timothy Snyder, Robert O. Kaplan, Peter Verhelst, Andrej Koerkov, Maxim Osipov, Milan Kundera, Gabriel Garcia Márquez, John Coetzee, Antonio Lobo Antunes, Franz Kafka, Marcel Proust, Albert Camus, Cormac McCarthy, Paul Auster, George Saunders, Philippe Sands, José Saramago, Javier Marías, Yared Diamond, Joost de Vries, Aleksandr Skorobogatov, Gajto Gazdanov, Konstantin Paustovski, Curzio Malaparte, Martha C. Nussbaum, Vormen een ventiel waarlangs de wereld binnensijpelt.
COMMUNICATIE / …
CONNECTIE / Verbondenheid
KUNST & CULTUUR /
CLIFTON / Maestro Brian Clifton, composer in motion maar helaas geen sant in eigen land, heeft m’n leven onvoorwaardelijk en ongebreideld op muziek gezet. 17 jaar inmiddels al ontwikkel ik, aangestuurd door een animo van haast beate bewondering, de online thuispagina van deze talentvolle & charmante, jammer genoeg ook onterecht onderschatte (schande!) toondichter – mijn muzikale held & schutsheilige voorwaar – met Hollywoodiaanse voetsporen. Laat je onderdompelen in een wonderbaarlijk schone wereld van melodieus geluk. Of zoals ik z’n weergaloze creativiteit ooit probeerde te definiëren: Brians veelzijdigheid stelt hem in staat, of beter, verleidt hem constant te experimenteren met de meest uiteenlopende stijlen. Tegelijk heeft deze allround componist gaandeweg een eigenzinnig muzikaal universum gecreëerd waardoor zijn werk, wanneer hij genoeg vrije hand krijgt, toch uitgesproken kenmerken vertoont. Een eclectisch idioom als het ware dat allerhande invloeden harmonieus laat versmelten en ze naar een climax drijft: meestal een episch gevoel, zelfs wanneer intiem, catchy melodisch, ritmisch en altijd een combinatie van akoestische orkestratie met electronics. Voor regisseurs en producenten betekent dit krachtige samenspel dan ook de gedroomde meerwaarde bij de realisatie van hun projecten – www.brianclifton.be.
In opbouw…